ciągiem podstawowym
Encyklopedia PWN
woj. w północnej części Polski, nad Morzem Bałtyckim; graniczy z woj.: warmińsko-mazurskim (na wschodzie), kujawsko-pomor. (na południu), wielkopol. (na południowym zachodzie) i zachodniopomor. (na zachodzie); na północy M. Bałtyckie z Zat. Gdańską i Zalewem Wiślanym.
metodol., naukozn. proces doskonalenia stanu wiedzy, dokonywania nowych odkryć naukowych.
mat. jedno z podstawowych pojęć algebry liniowej; funkcję f z przestrzeni liniowej V w przestrzeń liniową W, f: V → W, gdzie V i W są przestrzeniami liniowymi nad tym samym ciałem K, nazywa się p.l., jeżeli zachodzi równość f(λx + μy) = λf(x) + μf(y) dla dowolnych λ, μ ∈ K i x, y ∈ V.
mat. jedno z najważniejszych pojęć analizy funkcjonalnej: przestrzeń liniowa, unormowana (odległość ρ(x, y) dwóch jej elementów x, y określa się jako normę ich różnicy: ρ(x, y) = ∥x − y∥) i zupełna (tzn. każdy ciąg (xn) elementów przestrzeni Banacha X, który spełnia warunek Cauchy’ego 
ma granicę: istnieje element x ∈ X, taki że 
).
ma granicę: istnieje element x ∈ X, taki że ).
mat. jedno z podstawowych pojęć matematyki: zbiór X wraz z funkcją ρ, zwaną metryką, przyporządkowującą każdej parze elementów x, y tego zbioru odległość między nimi ρ(x, y), przy czym dla dowolnych x, y, z ∈ X zachodzi: 1) ρ(x, y) = 0 wtedy i tylko wtedy, gdy x = y, 2) ρ(x, y) = ρ(y, x), 3) ρ(x, y) + ρ(y, z) ≥ ρ(x, z) (nierówność trójkąta).
